گاه که می‌بارد، برادرجان

من از پنجره‌ها دلگیر می‌شوم.

بادها مرا می‌رنجانند.

جان تشنه‌ی کویری‌ام برای نمک – ترک‌ها لک می‌زند.

گاه که می‌بارد، آبی‌ام سیاه می‌شود.

چشمانم نم می‌زند، گوش‌هایم می‌خوابند.

اینجا، اینجا همیشه می‌بارد؛

اگر ابرها نبارند، دل من می‌بارد.

اینجا همیشه می‌بارد، همیشه.