رویای اینجا سبز است،

و عاشقان آبی‌اند.

ستارگان شب‌ها می‌خوابند

و مرغابیان تنهایند.

خانه‌ها همرنگِ گاوان، در دسته‌های چندتایی

و نموری بی‌طراوت همیشگیِ پاییز.

مردمان نیستند، چون سایه‌هایی

که ماه آنها را فراموش کرده است.

ریشه‌ی درختان از دیر زمان چنان در یکدیگرند

که جنگل یک درختند.

آری اینجا مردمان نیستند...