گیاه " درمان روان پوینده‌ی ما"

روزنی است به درون نهفته‌ی مهرورزی.

ارغوانی برآمدن پرتوی مهر،

می‌گونگی آزادی را نوید می‌دهد.

گاه‌شماری، ناتوانی باور ماست.

هست در گوشه‌ای پنهان است.

پیامی بر سنگی دوردست،

نوبت خویش را می‌جوید.

نوری خواهد تابید، چشمی گشوده خواهد شد.

رازها به چشمان جویای ما نیازمندند.

کودکی دستان شاد هستی را می‌فشارد.

رازها" در میانه‌ی دو سنگ تا سپیده‌دم می‌خوانند".

یاد پدربزرگ در رنگ نگاه مادر می‌آید.

رازها «شیرینی» می‌شوند.

و کودک دیگر گرسنه نیست.