زیبایی در تهی نبودن

شکلِ همه رویاهای نابافته

تا به جان می‌رسد، ققنوس بازیافته‌ای است

شاید مرگ تولدی است در تنهایی،

یا تنهایی یک تولد؛

خمیرِ نان و نهادی در طراوتِ نعنا؛

بوی گلاب و شب به خیر؛

فشرده‌ی تک‌بافت‌های «حال»

یا آهی مانده به لب‌ها،

            مرگ را می‌گویم.