تاریخ چاپ
دیروز عصر, آرمان نوه چهل ماهه ما, از زود تاریک شدن هوا دلش گرفت, با بغض گفت: " چرا تاریک می شود؟ چرا تاریک می شود؟"
"ترانه - آواز " خورشید
نام ترا بر دیواره عشق خواهم نوشت,
روزی که نخواهم بود.
آنگاه گواهی تو بر معبر عاشقان گمنام,
سندی خواهد شد بر پایداری عشق.
تنهایی به تنهایی , راه گشای هیچ پرسشی نیست,
دیگری در من, با من می شکفد.
آی عشق! ای عشق !
با چشمان بی اشک به سراغم بیا,
چنان کن که همه معابر در همه زمان ها,
از عطر جان شیفته ام لبریز شوند.
بگذار تا من در عشق و عشق در من,
" ترانه - آواز " خورشید باشد, در هر بر آمدن.
بگذار تا فقط فروتنی خورشید بماند و حسرت من.
حسن مکارمی
پاریس, پاییز ۲۰۱۹ - ۱۳۹۸
