تاریخ چاپ
آن کس که ترا شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانهٔ تو هر دو جهان را چه کند
من, خود من, خودم , که بین سوژه و ابژه گرفتار می آید , رابطه ای ویژه و ژرف در میان: گیجی, یکپارچگی و دوری و در همین حال چنان نزدیک که گویی , این من , دیگریست. آیا این من, آنیست که در خیال ساختمش, یا آنیست که در خیال دیگریست, کدام آیینه راست نماتر است یا
کمتر کژنماست , تابلوهایی با همه این تردید ها... حسن مکارمی
