تکه هایی جسته و گریخته از شعرهای فراموش شده مرا رها نمی کنند. باز می گردند, خود را بر من می نشانند, و مرا تا میز کار با خود می برند. همین تکه ها هستند که رنگها را برمی گزینند, و در مقابل چشمانم می رقصند. و می روند. من می مانم و حروفی در ادامه مطلب

برجسته ها, تابلوهایی هستند که به هر شکل بیشتر در دلم نشسته اند ,هیچ معیار دیگری هم برای انتخاب آنها ندارم : دلم.

این گروه از تابلوها با الهام از شعر زنده یاد سهراب سپهری به دست و قلمم آمده اند.   من چه سبزم امروز   دشت هایی چه فراخ كوه هایی چه بلند در گلستانه چه بوی علفی می آمد؟ من دراین آبادی پی چیزی می گشتم پی خوابی شاید پی نوری ‚ ریگی ‚ لبخندی پشت ادامه مطلب

تلاش کرده ام که این سری از تابلو ها را با تغییر رنگ, انهم با استفاده از نرم افزار, به حال و هوای دیگری بکشانم.