تاریخ چاپ
دکتر حسن مکارمی : نگاهی دیگر به سرزمین فرهنگی ایران
جلسه رونمایی از کتاب تازه
Association Culture Libre
انجمن فرهنگ آزاد
آقای حسن مکارمی دکترای خدمات راهبردی و دیپلماسی
روانکاوبالينی وپژوهشگر سوربن
Jeudi le 23 juillet 2015
à 18.30h
Accueil : 18h30/ Début 19h00/ Fin : 21.30h
MAISON DES ASSOCIATIONS
du 16ème
ASSOCIATION CULTURE LIBRE – Salle 1
14 Avenue René Boylesve
75016 Paris
Métro : Ligne 6 - PASSY
associationculturelibre@hotmail.fr
présidente : Nahid Anzalichi
Ph.D – Université Paris V - René Descartes
Professeur de Langue
Tél : 06 25 47 63 63
رئیس انجمن : ناهید انزلیچی
دکترای زبانشناسی
سرزمین فرهنگى ما، هم زمین و كوه و آسمان و دریاست و هم جامعه و "مردم رفته و مانده" و هم همۀ فرهنگ شفاهى و كتبى ما، باورهاى گوناگون مذهبی (شیعه، سنى، اسماعیلى، زرتشتى، مسیحى، یهودى، بهایی،...)، سنگ نوشته ها، كتابهاى خطى، آثار باستانى، تمامى زیرساختارها، پلها و بنادر، منابع طبیعى و معدنى و غناى طبیعت، حیات وحش و همۀ گیاهان و درختان دور و نزدیك، همۀ قناتها و رودخانه ها، همۀ زبانهاى منسوخ شده و همۀ زبانها و لهجه های زنده مثل كردى و تركى و بلوچى و لرى و عربى ...، همۀ شیوه هاى تولیدى و صنعتى و هنرى و صنایع ظریفه و سنتها و رقصها و بازیها و اعیاد و جشن نوروز. همۀ اعتبار و ارزش نام فرهنگى ایران در حجم این سرزمین فرهنگى نهفته است.
. حضور فرهنگى ایران در هزارهها و انعطاف و تعامل و همزیستى آن با حتی فرهنگهای مهاجم، به ما این امید را مىدهد كه "جوهرى در این فرهنگ زنده است كه چنین پیوسته جاریست". مىتوان حفظ و ارتقاء و رشد و گسترش و توسعۀ این فرهنگ را در سرزمین فرهنگى ایران، با حفظ احترام به تنوع فرهنگها، زبانها، سنتها و باورهای مذهبی که در این موزاییک زندگی میکنند، جزو اهداف راهبردی اساسی قرار داد. اگر راز همبستگی اجتماعی و ملی را در پیگیری چند هدف راهبردی در هر جامعه بدانیم، با قرار دادن ارزشمندی سرزمین فرهنگی در ایران، در کنار عدالت اجتماعی، حفظ و احترام و اجرای مفاد اعلامیۀ حقوق بشر و حفظ و ارتقاء حسن روابط همجواری و انسانی با دیگر سرزمینها، میتوان امیدوار بود که از شمول توافق عمدۀ نیروهای سیاسی و جامعۀ مدنی در داخل و خارج مرزهای ایران بهرهمند شویم.
ایران سرزمین فرهنگی، هماهنگی و توافق در عمل، در نظریه و فرهنگ و آنچه که ریشه در هزارهها دارد، را بر دیگر عوامل همبستگی ملی مرجح میداند، لذا میتواند به عنوان عامل اساسی همبستگی ملی در طولانی مدت و در طول نسلهای موجود و آینده کارگر باشد. میتوان بسادگی امیدوار بود که در طی نسلهای آینده و پس از آرام شدن منطقۀ خاورمیانه، نزاعهای باورمداران به سه مذهب یکتا گرا و اختلافات داخلی آنها، و نیز نزاعهای بینالمللی بر مبنای سودجویی از منابع طبیعی نفت و گاز... فروکش کند و اتحادی از انسانهای آزاده بوجود آید که در قالب فرهنگهای نیاکان خود و در جوار یکدیگر، چون واحدهایی که امروزه در مناطق دیگر جهان وجود دارند، زندگی کنند. و چرا نه که اتحادیه ای از کشورها یا سرزمینهای فرهنگی- اقتصادی با حفظ رعایت کلیۀ مفاد اعلامیۀ حقوق بشر بوجود آید؟
اگر آن روز را آرزو میکنیم، روزی که میتواند نه تنها منطقه را به سوی صلح و سازندگی و باروری هدایت کند، بلکه باعث شکوفایی و غنای تنوع فرهنگهای چند هزار سالۀ منطقه گردد، میبایست از هم اکنون عامل همبستگی درونی هر جامعه را فرهنگ - و آنچه به ما مربوط میشود، سرزمین فرهنگی ایران- قرار دهیم. هیچ حرکت جمعی سیاسی- اجتماعی انسانی پیروز نخواهد شد مگر آن که اهداف راهبردی آن حرکت از لحاظ نگرش تاریخی درست باشد، یا بهتر بگویم در مسیر تاریخی- فرهنگی – انسانی، حرکت کند. همانگونه که دستکم در چندین ده هزار سالۀ اخیر زندگی هموسپین نشان داده است. مسیر تعالی فرهنگی، شاید گاه به مدت زمان کوتاهی مختل شده و یا حتی به عقب برگشته باشد، ولی هیچگاه مسیر کلی شکوفایی خود را رها نکرده است.